Հայոց լեզու

Նախադասությունները վերլուծել ձևաբանորեն և շարահյուսորեն։

Ձևաբանորեն

(Ինձ-սեռական հոլով, տրական դերանուն, եզակի թիվ, առաջին դեմք) (նույն-ցուցական դերանուն) (օրն-գոյական, եզակի թիվ, հասարակ, սեռական հոլով) էլ (տեղավորեցին-բայ, սահմանական եղանակ, անցյալ կատարյալ) մի (տան-գոյական, սեռական հոլով, եզակի թիվ, հասարակ) (մեջ-հետադաս կապ), (որտեղ-հարցական դերանուն) (և-շաղկապ) (պիտի ապրեի-հարկադրական եղանակ, անցյալ)։ Տան (տերը-գոյական, ուղղական հոլով, հասարակ, եզակի թիվ)՝ (Օհան-գոյական, հատուկ, եզակի թիվ, ուղղական հոլով) (ապերը,-գոյական, հասարակ, եզակի թիվ, ուղղական հոլով) (նահապետական-հարաբերական ածական) (բարքով-գոյական, եզակի թիվ, գործիական հոլով, հասարակ) (մարդ-գոյական, հասարակ, եզակի թիվ, ուղղական հոլով) էր։ (Հիմա-ժամանակի մակբայ) (մեր-անձնական դերանուն, հոգնակի թիվ) (գյուղերում-տեղի պարագա) նրա (նման-որակական ածական) մարդիկ (այլևս-ժամանակի պարագա) չկան։ (Ձմեռը-գոյական, եզակի թիվ, ուղղական հոլով, հասարակ) (նստում էր-բայ, սահմանական եղանակ, երրորդ դեմք) (բուխարու-տեղի պարագա) մոտ, (չոր-որակական ածական) փայտը դարսում (կողքին-տեղի պարագա)։ Փայտերը մեկ-մեկ գցում էր (կրակի-գոյական, սեռական հոլով, եզակի թիվ, հասարակ) մեջ (և-շաղկապ) (պատմություններ-գոյական, հոգնակի թիվ, ուղղական հոլով) անում (շահի-գոյական, սեռական հոլով, եզակի թիվ) (ժամանակից,-գոյական, բացառական հոլով, եզակի թիվ, հասարակ) անցած, գնացած (օրերից,-գոյական, հոգնակի թիվ, բացառական հոլով, հասարակ) որսից և անտառից: (Իսկ-համադասական շաղկապ) (եթե-ստորադասական շաղկապ) (ոչ ոք-ժխտական դերանուն) չէր լսում նրան, (մենակությունից-գոյական, եզակի թիվ) թե (ձանձրույթից,-գոյական, եզակի թիվ) բուխարու առաջ բաց էր անում շարականի (գիրքը-գոյական, ուղղական հոլով, եզակի թիվ, հասարակ):

Շարահյուսորեն

Ինձ նույն օրն էլ տեղավորեցին մի տան մեջ, որտեղ և պիտի ապրեի։ Տան տերը՝ Օհան ապերը, նահապետական բարքով մարդ էր։ Հիմա մեր գյուղերում նրա նման մարդիկ այլևս չկան։ Ձմեռը նստում էր բուխարու մոտ, չոր փայտը դարսում կողքին։ Փայտերը մեկ-մեկ գցում էր կրակի մեջ և պատմություններ անում շահի ժամանակից, անցած, գնացած օրերից, որսից և անտառից: Իսկ եթե ոչ ոք չէր լսում նրան, մենակությունից թե ձանձրույթից, բուխարու առաջ բաց էր անում շարականի գիրքը:

Ենթակա – Ինձ, ոչ ոք
Ստորոգյալ – տեղավորեցին, ապրեի, նստում էր, դարսում, գցում էր, անում, չէր լսում, բաց էր անում:
ժամանակի պարագա – նույն օրն, հիմա, այլևս, ձմեռը:
Որոշիչ–  մի, նահապետական, նման, չոր, անցած, գնացած:
Տեղի պարագա – տան մեջ, գյուղում, բուխարու մոտ, կողքին, կրակի մեջ, բուխարու առաջ:
Համադասական շաղկապ – և, իսկ:
Հատկացուցիչհատկացյալ – Տան տերը, շահի ժամանակից, շարականի գիրքը:
Միջոցի անուղղակի խնդիր – բարքով:
Ուղիղ խնդիր – մարդ էր, մարդիկ, փայտը, պատմություններ:
Ձևի պարագա – մեկ-մեկ:
Անջատման անուղղակի խնդիր – օրերից, որսից, անտառից, մենակությունից, ձանձրույթից:
Ստորադասական շաղկապ – եթե:
Հանգման անուղղակի խնդիր – նրան:

Հայոց լեզու․ Բայական անդամի լրացումներ

Բայական անդամի լրացումները բաժանվում են երկու խմբի՝ խնդիրներ և պարագաներ:

Խնդիրներ 

Խնդիրները լինում են ուղիղ և անուղղակի: 

Ուղիղ խնդիրը ցույց է տալիս այն առարկան, որն իր վրա է կրում գործողությունը: Պատասխանում է ու՞մ, ի՞նչ(ը) հարցերին:

Մայրը սիրում է որդուն: Երեխան բացեց դուռը:

Դրվում է հայցական հոլովով: Այսինքն՝ անձի առման դեպքում նման է տրականին, իրի առման դեպքում՝ ուղղականին։ 

Առաջադրանք 1․ Գտել ենթական և ուղիղ խնդիրը։

1․ Մեսրոպ Մաշտոցն ստեղծեց հայոց գրերը։

2․Տղան միայնակ վերանորոգեց տունը։

3․ Գիրքը փոխանցեց ընկերոջը։

4․ Հեքիաթները հորինում են մարդիկ` կյանքի տխրությունը ցրելու համար։

5․ Նա սիրում է մայրիկին։

Անուղղակի խնդիրը ցույց է տալիս գործողության հետ ոչ անուղղակի կապ ունեցող առարկան: Անուղղակի խնդիրներն են՝ ներգործող, հանգման, միջոցի, անջատման:

Հանգման անուղղակի խնդիրը դրվում է տրական հոլովով և ցույց է տալիս այն առարկան, որին հանգում է ենթակայի կատարած գործողությունը։ Մի շարք բայերի հետ հիմնականում գործածվում են հանգման խնդիրներ․ դրանք են՝ հպվել, դիպչել, հանգել, ձուլվել, մոտենալ, ուղղվել, նշան բռնել, հենել, կռթնել, թիկն տալ, իջնել և այլն։ 

Հանգման խնդիրը պատասխանում է ու՞մ, ինչի՞/ն/, ու՞մ վրա, ու՞մ դեմ, ինչի՞ դեմ, ընդդեմ ու՞մ, ընդդեմ ինչի՞, ու՞մ հանդեպ, ինչի՞ հանդեպ, ու՞մ հետ հարցերին։

Օրինակ՝ Նա հանգեց այդ մտքին։ Հարցն ուղղված է տնօրենին։ Ես նրան դիմեցի մի հարցով։ 

Հանգման խնդիրները կարող են հանդես գալ նաև կապերի (դեմ, ընդդեմ, վրա և այլն) և կապվող բառերի հետ։ 

Օրինակ՝ Սվիններն ուղղված էին թշնամիների դեմ։ Շունը հաչում է անցորդի վրա։ 

Առաջադրանք 2․ Գտնել հանգման անուղղակի խնդիրները։

Զբոսաշրջիկները մոտեցան եկեղեցուն։

Երեխան հավատում էր մոր խոսքին։

Ծեր կինն աղոթում էր Աստծուն ։

Փողոցով քայլելիս ժպտում էր բոլորին։

Առաջադրանք 3․

Գտիր նախադասությունների ենթական, ստորոգյալը, ուղիղ խնդիրը և հանգման խնդիրը։

  • Աշակերտը մի անգամ հարց ուղղեց վարպետին:
    Աշակերտը-ենթակա
    ուղղեց-ստորոգյալ
    հարց-ուղիղ խնդիր
    վարպետին-հանգման խնդիր
  • Կարճ ժամանակում նա վաճառեց ապրանքը անգլիացիներին:
    նա-ենթակա
    վաճառեց-ստորոգյալ
    ապրանքը-ուղիղ խնդիր
    անգլիացիներին-հանգման խնդիր
  • Դասղեկը գիրքը հանձնեց երեխային:
    դասղեկը-ենթակա
    հանձնեց-ստորոգյալ
    գիրքը-ուղիղ խնդիր
    երեխային-հանգման խնդիր
  • Իմ մտքում հրաժեշտի խոսքեր եմ ասում հին քաղաքին, իմ ընկեր Անդոյին:
    ասում եմ- ստորոգյալ
    խոսքեր-ուղիղ խնդիր
    Անդոյին-հանգման խնդիր
  • Աստված Մովսեսին պատվիրում է մոլորյալ ժողովրդին դարձի բերել:
    Աստված-ենթակա
    պատվիրում է- ստորոգյալ
    դարձի բերել-ուղիղ խնդիր
    Մովսեսին-հանգման խնդիր

Հայոց լեզու․ Բացահայտիչ

Բացահայտիչը լինում է երեք տեսակի՝

1/ Բուն բացահայտիչ(այսինքն ո՞վ, այսինքն ի՞նչ)։

Օրինակ՝

Քույրը՝ Աննան, գնաց տուն։

2/ Մասնական բացահայտիչ(իբրև, որպես)։

Օրինակ՝

Նա՝ որպես խելացի, կարդում է։

3/ Մասնավոր-պարագայական բացահայտիչ(ավելի կոնկրետ որտե՞ղ, ավելի կոնկրետ ե՞րբ)։

Օրինակ՝

Դպրոցում՝ դասարանում, խոսում են

Կեսօրին՝ ժամը 4-ին, եկան։

Առաջադրանք

Կետադրել նախադասությունները, նշել բացահատիչների տեսակները։ 

Այդ երգը նա նվագել է իր հայրենի քարանձավներում` բարձրադիր այդ երկրում։ — Մասնավոր-պարագայական

Իրիկնաժամին նստում եմ մենակ կանաչ առվի մոտ` ուռիների տակ։ 
Մասնավոր-պարագայական

Հենց հաջորդ կիրակի` առավոտ կանուխ, որսորդ Անտոնը բռնեց անտառի ճանապարհը։ 
Մասնավոր-պարագայական

Մենք` քո խոնարհ ծառաներս, յոթ եղբայր ենք։ 
Բուն բացահայտիչ

Ինքնաթիռի անձնակազմը շնորհավորում է ձեզ ու տալիս այս վկայագիրը՝ որպես հիշատակ։
Մասնական բացահայտիչ

Քաղաքն ուներ երկու անուն՝ Գորիս և Կյորես։
Բուն բացահայտիչ

Ոչինչ եկեղեցական չկար այդ ուխտավայրերում՝ ո’չ գիր, ո’չ խաչ։ 
Բուն բացահայտիչ

Այդ ժխորից՝ մարդկանց ու անասունների կանչերից, ազատ էր Պասաժը։
Բուն բացահայտիչ

Ահա երևաց ինքը՝ քաղաքագլուխ Մաթևոս բեյը։ 
Բուն բացահայտիչ

Ո՞ւր էիր երեկ՝ ամբողջ օրը։  
Մասնավոր-պարագայական

Դիմացը` փողոցում, էլեկտրական խոշոր լամպ կար։ 
Մասնավոր-պարագայական

Մի անգամ էլ՝ շատ տարիներ առաջ, ճռնչաց այգու դուռը։ 
Մասնավոր-պարագայական

Ձեռքով նշան էր անում դեպի ներքև՝ դեպի գետի արմուկը։
Մասնավոր-պարագայական

Ներքևը՝ ձորում, թառել են մի քանի տներ։ 
Մասնավոր-պարագայական

Հայոց լեզու․ Գոյականական անդամի լրացումներ․ Հատկացուցիչ

Հատկացուցիչ

Ցույց է տալիս պատկանելիություն, սերում, ծագում, առաջացում: Պատասխանում է ու՞մ, ինչի՞, ինչերի՞ հարցերին։ Հատկացուցիչը դրվում է սեռական հոլովով։

Գտնել հատկացուցիչները:
• Այստեղ որոնում էր ուտելիքի մնացորդներ, որ վագոնների լուսամուտներից շպրտում էին գրեթե բոլոր ուղևորները:
• Մարդկանց ամենամեծ հավաքատեղին է շուկան:
• Այստեղից չեն վռնդվում քաղաքի անօթևան շները:
• Շուկայի դատարկ հրապարակում մարդիկ հայտնվեցին:
• Կաղ Վասոն բացեց խորտկարանի դուռը:
• Սրա մի ոտքը մյուսից կարճ է:
• Վասոյի հայրը իբր դաժան մարդ է եղել և երբ իմացել է տղայի արատի մասին, վճռել է խեղդել:

Հատկացուցիչի կետադրությունը:
Հատկացուցչի և հատկացյալի միջև հաճախ ընկնում է գոյական կամ դերանուն պարունակող որոշիչ բառակապակցություն կամ դերբայական դարձված: Այս դեպքերում հատկացուցչի վրա դրվում է բութ և կոչվում է հեռացված հատկացուցիչ։
Օր.՝ Թռչունների երամը չվեց հարավ: – Թռչունների՝ ամպերի մեջ սավառնող երամը չվեց հարավ:
Կետադրիր.
1. Արթուրի՝ ներկաներին ուղղված ողջույնը աննկատ մնաց:
2. Բազեի՝ որսորդի զարկից թուլացած մարմինն ընկավ լիճը:
3. Յուրաքանչյուրի՝ ինձ ուղղված խոսքը խոցում էր սիրտս:
4. Առագաստանավի՝ անցյալ դարում ապրած նավապետի գրառումներում մի հետաքրքիր փաստ կա:
5. Արեգակի՝ ընդամենը մի քանի րոպե տևող խավարումը սարսափ առաջացրեց մարդկանց մեջ:

Պարույր Սևակ․ Հայոց լեռները

Ասում են, թե մի ժամանակ,

Ինչքա՜ն առաջ` ի՞նչ իմանաք,

Եղբայրներ են եղել հսկա մեր լեռները:

         Զարթնել են շուտ,

         Ելել ոտի,

Նա՛խ կապել են իրենց գոտին,

Լվացել են պաղ ամպերում

Իրենց երեսն ու ձեռները,

Հետո՛ միայն «բարի լույս» են իրար ասել

Եվ իրարից «բարի լույս» են սիրով լսել:

         Եվ մի՛շտ այսպես

         Ու ճիշտ այսպես.

Շուտ են զարթնել, ելել ոտի,

Նա՛խ կապել են իրենց գոտին,

Հետո՛ միայն բարև ասել,

                  բարև լսել:

Անց է կենում շա՛տ ժամանակ,

Ինչքա՜ն արդյոք` ի՞նչ իմանաք,

Եղբայրները ծերանում են

Ու մի օր էլ շատ են քնում,

Շատ են քնում — ուշ վեր կենում

Եվ ի՜նչ… հանկարծ մոռանում են

Նախ և առաջ կապել գոտին.

Առանց գոտու ելնում ոտի,

«Բարի լույս» են իրար ասում,

Բայց… իրար ձայն է՜լ չեն լսում:

Եղբայրները քարանում են,

Դառնում լեռներ հազար ու բյուր,

Նրանց աչքի արցունքները`

         Հազար աղբյուր,

Նրանց մեջքի գոտիները`

         Դաշտ ծաղկաբույր

…Ով ուզում է չքարանա,

Պիտի որ նա չմոռանա

         Զարթնել շատ շուտ,

         Ելնել ոտի,

Մեջքին կապել ամուր գոտի

Այսինքն` միշտ գոտեպնդվել

Ու եղբորը գոտեպնդել…

Հայոց լեզու․ Գոյականական անդամի լրացումներ (որոշիչ, բացահայտիչ, հատկացուցիչ)

ՊՏՈԻՂԴ ՔԱՂՈՂ ՉԿԱ

Պտուղդ քաղող չկա,
Մասրենի, սարի մասրենի,
Պատիվդ պահող չկա,
Մասրենի, բարի մասրենի։
Ասում են՝ էլ մարդ չկա,
Որ փնտրի քնքշանքդ փշոտ,
Քեզ գրկի ու տաքանա,
Մասրենի, ժայռի մասրենի։
Երեսիդ նայող չկա,
Մասրենի, վայրի մասրենի,
Կրքերիդ կրակը քեզ
Թող այդպես այրի, մասրենի…
Կանգնել ես քո բարձունքին,
Մեկուսի, մենակ, մենավոր…
Իմ երես առած դարում
Դու լքված այրի, մասրենի։

ԱՆՈՒՆԴ ՏԱԼԻՍ

Հայաստա՛ն, անունդ տալիս,
Ժայռի մեջ մի տուն եմ հիշում,
Ալևոր կամուրջի հոնքին
Ծիծեռի մի բույն եմ հիշում,
Թեքված մի մատուռ եմ հիշում
Եվ բերդի տեղահան մի դուռ,
Ավերակ տաճարի մի վեմ
Եվ բեկված մի սյուն եմ հիշում:

Հիշում եմ լքված մի թոնիր,
Բերանին մամռոտած մի խուփ,
Մամռոտած որմի խոռոչում
Մասրենու վարսաթափ մի թուփ,
Աշխարհի քարերին մաշված,
Աշխարհից խռոված մի ցուպ,-
Եվ հեռվում ինչ-որ ուշացած
Ձիերի դոփյուն եմ հիշում:

Արևոտ մի սար եմ հիշում,
Ճակատին ձյունի պատառիկ,
Սարն ի վար բարակ մի առու-
Շուրթերին հայրեն ու տաղիկ,
Ցորենի կանաչ արտի մեջ
Առվույտի կապույտ մի ծաղիկ
Եվ արտի եզրին՝ մենավոր
Մի բարդու շրշյուն եմ հիշում:

Հայոց լեզու․ Նախադասության գլխավոր անդամներ

Գտնել ենթակաները և ստորոգյալները(գրել պա՞րզ է, թե՞ բաղադրյալ)։

Կաքավաբերդի գլխին տարին բոլոր ամպ է նստում, բերդի ատամնաձև պարիսպները կորչում են սպիտակ ամպերի մեջ, միայն սևին են անում բարձր բուրգերը։ Հեռվից ավերակներ չեն երևում և այնպես է թվում, թե բուրգերի գլխին հսկում կա, գոց են ապարանքի երկաթե դռները, աշտարակի գլխից մեկը ահա ձայն է տալու քարափը բարձրացողին։

Իսկ երբ քամին ցրում է ամպերը, ձորերում հալվում են ամպի ծվենները, պարսպի վրա երևում են մացառներ, աշտարակի խոնարհված գլուխը և կիսով չափ հողի մեջ խրված պարիսպները։ Ո՛չ մի երկաթյա դուռ և ո՛չ մի պահակ աշտարակի գլխին։

Լռություն կա Կաքավաբերդի ավերակներում։ Միայն ձորի մեջ աղմկում է Բասուտա գետը, քերում է ափերը և հղկում հունի կապույտ որձաքարը։ Իր նեղ հունի մեջ գալարվում է Բասուտա գետը, ասես նրա սպիտակ փրփուրի տակ ոռնում են հազար գամփռներ և կրծում քարե շղթաները։

Պարիսպների գլխին բույն են դրել ցինը և անգղը։ Հենց որ բերդի պարիսպների տակ ոտնաձայն է լսվում, նրանք կռնչյունով աղմկում են, թռչում են բներից և ահարկու պտույտներ անում բերդի կատարին։ Ապա բարձրանում է քարե արծիվը, կտուցը կեռ թուր, մագիլները՝ սրածայր նիզակներ, փետուրները որպես պողպատե զրահ։

նստում-պարզ
կորչում են-պարզ
սևին են անում— բաղադրյալ
չեն երևում— պարզ
հսկում կա-բաղադրյալ
գոց են-բաղադրյալ
ձայն է տալու— բաղադրյալ
ցրում է— պարզ
հալվում են-պարզ
երևում են— պարզ
կա-պարզ
քերում է-պարզ
հղկում-պարզ
գալարվում է -պարզ
ոռնում են-պարզ
կրծում-պարզ
է լսվում-պարզ
աղմկում են-պարզ
պտույտներ անում-բաղադրյալ
բարձրանում է— պարզ


Հայոց լեզու․ Նախադասության գլխավոր անդամներ

Ընդգծել ենթակաները, դուրս գրել ստորոգյալները, նշել պարզ են, թե բաղադրյալ։

Վայրի վարազի պես էր անտառապահ Պանինը։ Մի հրեշ էր նա անտառապետի տարազով, կոկարդով գլխարկը գլխին։ Անտառում հանկարծ կերևար, փայտահատի կողքին կկանգներ, կնայեր, թե ինչպես նա արագ կացնահար է անում ծառը։ Մեկ էլ, թաքստոցից դուրս կգար, կմռնչար այնպես, որ արջերն էլ էին քնից զարթնում և որջերում մռռում։ Լեղապատառ փայտահատին մնում էր կամ փախչել, կամ օձի պես ծռմռատել Պանինի մտրակի հարվածների տակ։

Պանինը որսորդ Էր։ Վեց շուն ուներ, մեկը մյուսից կատաղի։ Շների հետ որսի էր գնում Մթնաձորի խորքերը։ Ձմռան լուսնյակ գիշերներին, երբ վախից ոչ ոք չէր մոտենում Մթնաձորին, Պանինի շներն անտառի բացատում արջի հետ էին կոխ կենում, կամ հալածում էին խրտնած պախրային։

Պանինը վազում էր շների հետևից, հրճվանքից ճչում։ Գիշերվա որսը նրա համար հարազատ տարերք էր։

Առավոտը բացվում էր, ձյունի վրա արյան շիթեր էին երևում, այստեղ-այնտեղ խառնիխուռն հետքեր, խեղդված գայլի դիակ, կոտրատած ճղներ։ Մի փչակի մոտ նստում էր Պանինը, մինչև շները որսի միսն ուտեն։

Նա սպանած և ոչ մի կենդանու ձեռք չէր տալիս և շներին կշտացնելուց հետո վերադառնում էր տուն։ Եթե ճանապարհին տեսներ մեկին գողացած փայտը շալակին, Պանինի շները պիտի հարձակվեին նրա վրա,
, մինչև քափ-քրտինքի մեջ կորած, արյունլվա մարդը կարողանար մի տեղ պատսպարան գտնել։

վարազի պես էր— բաղադրյալ
հրեշ էր— բաղադրյալ
կերևար— պարզ
կկանգներ— պարզ
կնայեր-պարզ
կացնահար է անում— բաղադրյալ
դուրս կգար— բաղադրյալ
կմռնչար— պարզ
քնից զարթնում — բաղադրյալ
մռռում— պարզ
մնում էր— պարզ
որսորդ էր- բաղադրյալ
ուներ— պարզ
էր գնում— պարզ
չէր մոտենում-պարզ
կոխ կենում— բաղադրյալ
հալածում էին— պարզ
վազում էր— պարզ
ճչում-պարզ
տարերք էր— բաղադրյալ
ճչում— պարզ
բացվում էր— պարզ
էին երևում— պարզ
նստումէր-պարզ
ուտեն-պարզ
վերադառնում էր-պարզ
տեսներ-պարզ
հարձակվեին-պարզ





Հայոց լեզու․ Նախադասության գլխավոր անդամներ․ Ենթակա

Դուրս գրել ենթականները, թե ինչ խոսքի մասով են արտահայտված։

Լուսաբացի շողքը(գոյական) երդիկից ներս էր ընկել, կարպետի վրա կաթնագույն շրջան գծել, երբ Սաքանը(գոյական)զարթնեց, տրեխները հագավ:

Ասյայի մոտով անցնելիս նա(դերանուն) տեսավ սպիտակ շորը, վիզը, ուսի մի մասը, ուսի վրա սպիտակ շորի բարակ մի կտոր: Արագ մոտեցավ դռանը, մանգաղն առավ, դուրս եկավ:

Տան առաջ, առվի մոտ երեսը լվաց, սրբեց չուխի ծայրով, իջավ ձորը, այգում խոտ քաղելու: Ճանապարհին Սաքանը(գոյական) մի միտք էր անում՝ մե՞րկ էր քնել Ասյան(գոյական), թե շապիկ կար հագին. եթե շապիկ կար, ինչո՞ւ ուսը (գոյական) բաց էր, գուցե կողքի սպիտակ շորը (գոյական) նրա(գոյական)շապի՞կն էր:

Կովը (գոյական) շուտ-շուտ գոմի դռանն էր նայում, հորթուկին լիզում, վիզը ախոռի փայտերին քսում, քերում: Տանն արդեն զարթնել էին, տեղաշորը հավաքել, կինը (գոյական)օջախն էր վառել, թեյի պատրաստություն էր տեսնում, երբ Սաքանը (գոյական)թարմ խոտի երկու խուրձ շալակին եկավ տուն:

Խոտի խուրձը կովի առաջ շաղ տալիս Ասյան (գոյական)էլ էր կանգնած Սաքանի կողքին: Նա (գոյական)ծիծաղում էր, երբ հորթը (գոյական)դունչը մեկնում էր կանաչ խոտին, հոտոտում և ոտքերը երերալով փախչում, գլուխը թաղում մոր կուրծի մեջ:

Создайте подобный сайт на WordPress.com
Начало работы