Рубрика: Գրականություն 10

Պատմվածքի ասելիքն այն է, որ ամեն մարդ չէ, որ կարող է ծնող լինել։ Ծնող միայն բարկանալով և երեխային հագցնելով չեն լինում։ Ծնող պետք է հոգով լինել։ Եվ ինչպես ներկայացված է պատմվածքում ինչ էլ լինի ինչ ել պատահի պետք չէ երեխային թողնել փողոցում միայնակ այն էլ ձմեռվա բուքին։ Իրականում երեխան, մեղք չուներ որ հայրը այդ օրը տրամադրություն չուներ և բարկացած էր։

«Հայրիկ, դու խենթ ես» գիրքը Վիլյամ Սարոյանի հայտնի աշխատանքներից է։ Այն հետաքրքիր է այն մարդկանց համար, ովքեր ուզում են հասկանալ մարդկային հարաբերությունները և հասարակության ճնշումները՝ ներկայացված գեղեցիկ ու հումորով լեցուն պատմություններով: Սարոյանը հաճախ գրում է այն մասին, թե ինչպես են մարդիկ փորձում պայքարել իրենց երազանքների և իրականության միջև եղած տարբերությունների դեմ։ Նրա պատմվածքները հաճախ ընտանեկան հարաբերությունների, սիրո և սոցիալական անհավասարության մասին են։ Սարոյանը շատ հաճախ օգտագործում է հումոր՝ ծանր թեմաներ ներկայացնելու համար։ Սարոյանի ոճը պարզ է և պատկերավոր։ Նա ուզում է, որ ընթերցողները լավ հասկանան իր կերպարների զգացմունքները ու իրավիճակները։

Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Ծիծաղ>>

Վիլյամ Սրոյանի <<Ծիծաղ>>պ ատմվածքում ներկայացվում է մի իրավիճակ, որտեղ 10 ամյա Բենը պայքարում է իր ներքին զգացողությունների հետ։ Երբ ուսուցչուհին նրան ստիպում է ծիծաղել, Բենը հոգեբանական դժվարություններ է ունենում, որովհետև նա չի կարողանում իր զգացողությունները ճիշտ արտահայտել՝ կարծես ուրիշների պահանջները ավելի կարևոր են, քան իր զգացմունքները։ Ուսուցչուհին պահանջում է Բենից ծիծաղել՝ առանց պատճառի, ինչը դառնում է անարդար և դաժան։ Այս պահանջը ոչ միայն խանգարում է Բենին լինել այնպիսին, ինչպիսին որ նա է, այլև բացահայտում է, թե ինչպես հասարակությունը երբեմն անտեսում է մարդու իրական վիճակը։ Պատմվածքը ցույց է տալիս, որ երեխաները երբեմն չեն հասկանում մեծերի մտքերն ու զգացմունքները, իսկ մեծերը հաճախ չեն հասկանում երեխաներին։ Բենը փորձում է կապ ստեղծել ուսուցչուհու հետ, բայց հանդիպում է նրա պահանջների անարդարությանը և դժվար է հասկանում, թե ինչու է ուսուցչուհին այդպես վարվում։ Պատմվածքում ծիծաղը դառնում է մի միջոց, որով Բենը փորձում է թաքցնել իր ցավը։ Սա ցույց է տալիս, թե ինչպես կարող է արտաքին ուրախությունը իրականում թաքցնել մարդու իրական և խորը զգացմունքները։

Իմ աշխատանքները՝
Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Հայը և հայը>>
Վիլյամ Սարոյան <<Հայը և հայը>> վերլուծություն
Վիլյամ Սարոյան <<Հայը և հայը>> առաջադրանք

Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Քո կյանքի ժամերը>>
Վիլյամ Սարոյան <<Քո կյանքի ժամերը>>․ վերլուծություն

Կարդալ՝  Վիլյամ Սարոյան <<Ծիծաղ>> վերլուծություն

Կարդալ՝  Վիլյամ Սարոյան «Հայրիկ, դու խենթ ես» գրքի մասին

Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան․ «ԾՆՆԴՅԱՆ ՏՈՆԵՐԻՑ ԵՐԵՔ ՕՐ ՀԵՏՈ»․ Վերլուծություն

Օգտակար հղումներ՝

Տասը խորհուրդ

Պատմում է Վիլյամ Սարոյանը

Վիլյամ Սարոյան

Շարունակել կարդալ

Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Հայը և հայը>>
Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Հայը և հայը>> վերլուծություն

Պատմվածքից դուրս գրել ձեզ հոգեհարազատ հատվածները և հիմնավորել։

Տեր աստված ինչ լավ էր մշեցի այդ թուխ հային հանդիպելը։ Դուք չեք պատկերացնի , որքան լավ է հայի համար հանդիպումը մի ուրիշ հայի՝ աշխարհի կորած -մոլորած մի անկյունում, այն էլ գարեջրատանը, մի տեղ ուր մարդիկ խմում են ։ Մե՛զ ինչ, թե գարեջուրն անհամ է, և մե՛զ ինչ անագամ բռնապետությունը։

Այս հատվածի փորձառությունից ես ևս ունեցել եմ։ Երբ ընտանիքով գնացել էինք հանգստի այլ երկիր, ամեն անգամ օտար երկրում հայերենը լսելը մի անբացատրելի զգացողություն էր։ Ամեն անգամ հայի բարևելը իսկական ուրախություն էր։ Արդյո՞ք այլ ազգի մարդիկ ունենում են այս զգացողությունը։

Շարունակել կարդալ

Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Քո կյանքի ժամերը>>

Պատմվածքում հեղինակը խոսում է ճիշտ և երջանիկ ապրելու գաղտնիքի մասին։ Իհարկե դա բարությունն է։ Ասում է, որ պետք չէ ընկերանալ չարության հետ, բայց ոչ չար մարդկանց միգուցե՞ նրանք շփոթվել են, բայց դու կարող ես վարակել նրանց քո բաարությամբ և ազնվությամբ։ Նաև խոսում էր մի կարևոր և մեր դարում շատ արդի բանի՝ մարդուն արտաքին տեսքով դատելու մասին ինչը սարսափելի բան է։ Խոասում էր նաև ամենակարևորի, որ պետք չէ ուրախ և երջանիկ պահերը լցնել մահի և չարի մասին վախերով փչացնելով այն։ Հիանալի պատմվածք էր կարճ, բայց օգտակար և իմաստալից։

Կյանքիդ ժամերն ապրիր այնպե՛ս, որ այդ քաղցր ժամերին ո՛չ քեզ, ո՛չ էլ կողքիդ ապրողներին չդիպչեն ապականությունն ու մահը: Ամենուրեք փնտրիր բարի՛ն ու հենց հայտնաբերես, հանի՛ր լույս աշխարհ իր թաքստոցից, թող բարությունը լինի անկաշկանդ ու չամաչի ինքն իրենից:
Աչքի լույսի պես պահի՛ր, փայփայի՛ր մարդկայնության ամենաչնչին նշույլներն անգամ, քանի որ դա է ընդդիմանում մահվանը, թեև այն
անցավոր է:
Ամեն ինչի մեջ գտի՛ր լուսավորը, գտի՛ր այն, ինչ չի կարող արատավորվել: Եթե մեկնումեկի սրտում առաքինությունը պահ է մտել ահով ու կսկիծով` արար աշխարհի ծաղր ու ծանակից մազապուրծ եղած, քաջալերի՛ր նրան:
Մի՛ խաբվիր արտաքին տպավորությամբ, որովհետև դա վայել չէ պայծառատես աչք ու բարի սիրտ ունեցողին: Ոչ մեկին մի՛ ենթարկվիր, բայց և ոչ մեկին էլ քեզ մի՛ ենթարկիր: Հիշի՛ր, որ ամեն մարդ քո նմանակն է: Ամեն մեկի մեղքը նաև քո մեղքն է, և բոլոր անմեղներն իրենց անմեղությունը կիսում են քեզ հետ:
Արհամարի՛ր չարիքն ու անազնվությունը, բայց ոչ չար ու անազնիվ մարդկանց. հասկացի՛ր սա: Մի՛ ամաչիր բարի ու քնքուշ լինել…
Կյանքիդ ժամերն ապրիր այնպե՛ս, որ քեզ բաժին ընկած ժամերին չավելացնես աշխարհի վիշտն ու տառապանքը, այլ ժպիտով ընդունես նրա անսահման լույսն ու խորհուրդը:

(թարգմանությունը՝ Զ. Բոյաջյանի)

Կարդալ՝ Վիլյամ Սարոյան <<Հայը և հայը>>

Պատմվածքում հեղինակը ներկայացնում է հային։ Հայ, ով չի կորցնում իր էությունը ապրելով ուրիշ երկրում, չի կորցնում հայի հպարտ և միշտ պատրաստ ապրումակցման հայացքը։ Հեղինակը ասում էր, որ կորում է ամեն խնդիր, երբ հանդիպում ես հայի մի օտար երկրում, որտեղ բոլորը խոսում են անծանոթ լեզվով և հանկարծ լսում ես այն հարազատ լեզուն՝ հայերենը։ Եվ ոչինչ, որ հագնվել ես ամերիկացու նման, ոչինչ որ նման ես ամերիկացու կարևորը այն հարազատ և թանկ լեզուն է որով խոսում ես հայրենակցիդ հետ աշխարհի մի անծանոթ երկրում և խոսում ես այն լեզվով, որ անգամ ցեղասպանությունով չկարողացան ջնջել։

Կարդալ՝ Աբուզար Հեդայաթի «Մոժդե՞, թե՞ ազատություն»
Կարդալ՝ Հետաքրքիր փաստեր Աբուզար Հեդայաթիի մասին
Կարդալ՝ Առաջադրանքներ

Գրել վերլուծական աշխատանք, տեղադրել բլոգներում։
Մեր պատմությունը մի զույգի մասին է։ Սխալ կազմված հարաբերությունների և միակողմանի հարգանքի, կարեկցանքի և հոգատարության մասին։ Այս պատմությունը պարզ օրինակ է, թե ինչ է լինում երբ միայն մեկն է մտածում իրենց հարաբերությունները ամուր և սիրով պահելու համար։ Պատմվածքի վերջում կինը մեծ աղմուկ է բարձնում ամուսնու գրած պատմվածքների համար, բայց ամուսինը իրենց 3 տարի տևած համատեղ կյանքի ընթացքում ոչինչ չէր խնայել կնոջը նեղություն չտալու, անհանգստություն չպատճառելու և հանգիստ կենցաղով ապահովվելու համար, իսկ կինը ուղղակի հեռացավ առանց մտածելու, որ միգուցե՞ այդ պատմությունները գրելիս իր ամուսինը հաճույք է ստանում։ Քանզի բոլորս էլ ունենք պահեր մեր կյանքում որ մեզ նոր ուժ և ոգևորություն են տալիս ապրելու կյանքը ավելի հաճույքով ապրելու համար։