Կարծում եմ պատմվածքը մարդու ամենամեծ թշնամիների կեղծիքի և եսասիրության մասին է։ Հիմա մարդիկ փորձում են ապրել այնպես, որ բոլորին գոհացնեն և, ինչ որ բան ապացուցեն։ Նկատում են միայն նյութականը և սպառում ամբողջ կյանքը փողեր, մեքենաներ, տներ ունենալու վրա։ Բայց կարծում եմ դա չէ, որ կարևոր է։ Կարևոր է այն արժեքը, որը ի սկզբանե մարդուն տրվում է՝ անկեղծություն։ Հիմա կարծում եմ բարդ է, գոյատևել մի աշխարհում, որտեղ թանկ մեքենան և հագուստը ավելի են կարևորում, քան մարդկային հատկանիշները։ Հեղինակի ասելիքն այն է, որ չպետք է փոխվել անկախ նրանից, թե դիմացինը ինչ է մտածում։
<<մարդ պիտի շարժվեր այնպես, ինչպես ինքն է կամենում, և խոսեր այն, ինչ որ
ինքն է մտածում>>