Մեր պատմվածքի հերոասը ՝ Օհան ամին հասկացել էր ամենակարևորը, որ նյութական ոչինչ կարևոր չէ, որ մահից հետո կման միայն մարդու թողած լավ հիշողությունները և հավատարմությունը։ Ստեղծագործությունում ներկայացված էր ագահություն, նենգություն, ստորություն օրինակներ և այդ ամենի հետ մեկտեղ մի իմաստուն մարդու կյանք, ում բանտում հայտնվելը չարության փոխարեն տվեց մի իմաստություն, որը նույնիսկ իր մահից հետո չանհետացավ։ Ահա մի քանի իմաստուն խոսքեր՝
Ագահ մարդու փորը կրնա կուշտ ըլնի, բայց աչքը միշտ անոթի կըլնի։
Մարդը գնացական է, նրա լավ գործը՝ մնացական։
Մարդը կմեռնի, բայց նրա լավ գործը աշխարհքը կանուշցնե։
Կարինե Դադոյանի Ուսումնական Բլոգ 