Վանո Սիրադեղյան․ Ոսկի մարդը

Պատմվածքը վերլուծելիս ակամա հիշեցի մեծն բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի խոսքերը՝
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Անց են կենում սեր ու խընդում,
Գեղեցկություն, գանձ ու գահ,
Մահը մերն է, մենք մահինը,
Մարդու գործն է միշտ անմահ։

Պատմվածքն այն մասին էր, որ բոլոր մարդիկ մահկանացուներ են և բոլորն էլ վաղ թե ուշ հեռանում են կյանքից։ Ամեն մարդ հիշվում է իր կատարած գործով՝ և լավ և վատ։