- Մոնոթեիստական միաստվածություն, ավելի խորացված Երրորդության մասին ուսմունքով։ Ըստ քրիստոնեական հավատքի՝ աշխարհը արարվել է Միակ Աստծո կողմից, որն ունի երեք բնություն՝ Հայր Աստված, Որդի Աստված և Սուրբ Հոգի։
- Աստված դիտարկվում է որպես կատարյալ Ոգի, Նա ոչ միայն ամենակարող և ամենագետ է, այլ նաև ունի անսահման բարություն և անվերջանալի սեր (Աստված սեր է)
- Ըստ քրիստոնեության՝ մարդկային կյանքն ամենամեծ արժեքն է։ Մարդը դիտարկվում է որպես հոգով անմահ, ստեղծված Աստծո կողմից իր նմանությամբ։ Ըստ կրոնի՝ բոլոր մարդիկ հավասար են Աստծո առաջ, և Նա ամեն դեպքում բոլորին սիրում է։ Աստված տվել է մարդկան ազատ կամքի իրավունք։
- Մարդու կատարյալության մասին ուսուցում, ըստ որի՝ մարդիկ կատարյալ են և ստեղծված են որ Սուրբ լինեն («․․․ Սուրբ եղեք, ինչպես Սուրբ է ձեր Երկնային Հայրը․․․»)
- Հոգևոր աշխարհի առաջնայնությունը ֆիզիկական աշխարհի նկատմամբ։ Աստված ֆիզիկական աշխարհի անառարկելի ղեկավարն է, որը տվել է այս Երկիրը մարդուն, որ վերջինս այստեղ իշխի և այստեղ իր ֆիզիկական մարմնի միջոցով կատարի իր Սուրբ պարտականությունը։
- Չարի սկիզբը համարվում է ոչ թե ֆիզիկական աշխարհը, այլ հոգևորը։
- Արդարների հարության մասին ուսուցում, ըստ որի արդարները պիտի հարություն առնեն և ժառանգեն ֆիզիկական աշխարհը։
- Աստծո՝ մարդկային կերպարանք ստանալու մասին ուսուցում՝ մարդկանց մեղքերից փրկելու, նրանց ճիշտ ուղղությամբ տանելու համար։ Ըստ քրիստոնեության՝ Հիսուս Քրիստոսը համարվում է Որդի Աստված, որը մարդկային կերպարանք ստացավ և որի խաչելությամբ մարդիկ փրկվեցին։
Տասներկու աշակերտների/առաքյալների սկզբնական ցանկը թվարկված է Մատթեոս 10․2-4 հատվածում․ «Տասներկու առաքյալների անունները սրանք են. առաջին՝ Սիմոն, որ Պետրոս անվանվեց, նրա եղբայր Անդրեասը, Զեբեդեոսի որդի Հակոբոս և նրա եղբայրը՝ Հովհաննես, Փիլիպպոս ու Բարթողոմեոս, Թովմաս ու Մատթեոս մաքսավոր, Ալփեոսի որդի Հակոբոս և Ղեբեոս, Սիմոն Կանանացի ու Հուդա Իսկարիովտացի, որը և մատնեց նրան»։ Աստվածաշունչը տասներկու աշակերտների անունները թվարկում է նաև Մարկոս 3․16-19 և Ղուկաս 6․13-16 հատվածներում։ Այս երեք հատվածների համեմատության ժամանակ անունների մեջ աննշան տարբերություններ ենք նկատում։ Հավանաբար, Թադևոսին նաև «Հակոբոսի որդի Հուդա» (Ղուկաս 6․16) և Ղեբեոս (էին անվանում 10․3)։ Սիմոն նախանձայույզը նաև հայտնի էր Սիմոն քանանացի անունով (Մարկոս 3․18)։ Հուդա իսկարիովտացին, ով մատնեց Տեր Հիսուսին, հետագայում փոխարինվեց Մատաթիայով (տե՛ս Գործք 1․20-26)։ Որոշ աստվածաբանների կարծիքով Մատաթիան «ոչ վավեր» առաքյալ էր և Հուդա Իսկարովտացուն փախարինողի հարցում Աստծո ընտրությունը Պողոս առաքյալն էր։
Տասներկու աշակերտները/առաքյալները սովորական մարդիկ էին, որոնց Աստված օգտագործեց արտասովոր կերպով։ Նրանց մեջ կային ձկնորսներ, ինչպես նաև մաքսավոր և հեղափոխական։ Ավետարանը նկարագրում է Տեր Հիսուսին հետևող այս տասներկու մարդկանց ձախողումները, պայքարները և կասկածները։ Տեր Հիսուսի հարության ու համբարձման վկաները դառնալուց հետո Սուրբ Հոգին Նրա աշակերներին/առաքյալներին փոխակերպեց և դարձրեց Աստծո զորավոր մարդիկ, ովքեր աշխարհը գլխիվայր շուռ տվեցին (Գործք 17․6)։ Ի՞նչն էր փոխվել։ Նրանք «Հիսուսի հետ էին եղել» (Գործք 4․13)։ Թող նույն նկարագիրը իրական լինի նաև մեր առումով։
Կարինե Դադոյանի Ուսումնական Բլոգ 